همین جایگاه، مسیر مصر در نوسازی کشاورزی را نیز شکل داده است. برخلاف برخی کشورهای منطقه که با سرمایه‌گذاری‌های سنگین به دنبال تولید محصولات خاص و گران‌قیمت هستند، مصر رویکردی محتاطانه و عمل‌گرایانه در پیش گرفته است. در این کشور، تغییرات بیشتر با هدف حل مشکلات واقعی تولید انجام شده‌است.

بخش عمده سرمایه‌گذاری‌ها به سازه‌های ساده‌تر اختصاص دارد؛ گلخانه‌های معمولی، پوشش‌های پلاستیکی و سایه‌بان‌هایی که با هزینه کمتر ساخته می‌شوند و با شرایط آب‌وهوایی مصر سازگاری دارند. بسیاری از این سازه‌ها با امکانات داخلی و طراحی بومی ایجاد می‌شوند تا فشار مالی بر کشاورزان کاهش یابد.

روش‌های پیشرفته‌تر تنها زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که راه دیگری وجود نداشته باشد. در مناطقی که خاک کیفیت لازم را ندارد، یا کمبود آب جدی است، یا برای صادرات برخی محصولات خاص باید کیفیت یکنواخت حفظ شود، استفاده از شیوه‌های دقیق‌تر توجیه پیدا می‌کند. در غیر این صورت، کشاورزی سنتی و گلخانه‌های ساده همچنان انتخاب اصلی هستند.

بازار این نوع کشاورزی در مصر نسبتا بزرگ است، اما سهم روش‌های بسیار پیشرفته هنوز محدود مانده است. درآمد پایین خانوارها، تولید گسترده محصولات در مزارع روباز و حساسیت مصرف‌کنندگان به قیمت، باعث شده محصولات گران‌قیمت با استقبال گسترده روبه‌رو نشوند. با این حال، حرکت تدریجی به سمت روش‌های نو متوقف نشده است.

کمبود آب، فشار بازارهای صادراتی و نیاز به حفظ کیفیت، کشاورزان بیشتری را به استفاده از گلخانه‌ها و روش‌های بهینه‌تر سوق می‌دهد. انتظار می‌رود تا سال‌های آینده، این تغییرات به‌تدریج و متناسب با نیازهای واقعی ادامه یابد. نقش مصر به‌عنوان یکی از تامین‌کنندگان اصلی غذای منطقه تضمین می‌کند که نوسازی کشاورزی ادامه پیدا کند.