شورِ تلخ!

زیبا

انصافا نباید فقط زشتی‌ها و حواشی روز پایانی لیگ برتر کشتی آزاد را دید. حضور استقلال جویبار با ستاره‌هایش، به تعداد تماشاگران حاضر در سالن افزود و شور و هیجان بیشتری تزریق کرد. حساسیت رقابت‌ها هم به همین دلیل بالاتر رفت و این موضوع در دراز مدت به علاقه‌مندی نسل جدید به ورزش اول کشور هم کمک می‌کند. دیگر اتفاق زیبایی که جمعه در سالن شهدای هفتم تیر رخ داد، تشویق قهرمان مردمی رشته کشتی یعنی رسول خادم بود. اتفاقی که درست جلوی چشمان علیرضا دبیر رخ داد و رئیس فدراسیون که همواره کوشیده در این دو قطبی فرد مهم‌تری جلوه کند، بار دیگر متوجه شد آن چیزی که در دل مردم باشد خیلی مهم‌تر از مدال و قهرمانی است. درواقع عیار عشق مردم، از هر طلایی بالاتر است و این شاید برای تمامی قهرمانان جوان و آیندگان درس مهمی باشد.

زشت

خوب است باشگاه‌های بزرگ به اشاعه ورزش‌های متنوع در شهرهای مختلف کمک کنند اما ای‌کاش قبل از آن، دوستان مسوول فرهنگ رقابت را به خوبی آموخته باشند. حرکت غیرقابل دفاع سرمربی استقلال بابت بیرون کشیدن تیم و اجازه ندادن به کشتی‌گیرانش برای حضور در تشک که در اعتراض به داوری رقم خورد، زمان زیادی را در فینال کشت. از کمیل قاسمی که قهرمانی المپیک را هم در کارنامه دوران کشتی‌اش دارد، باید پرسید آیا در رقابت‌های بین‌المللی هم می‌شود این‌گونه رفتار کرد؟ قطعا خیر؛ حتی اگر تصمیم داوران اشتباه هم بود، حرکت سرمربی استقلال جویبار به دور از فرهنگ یک ورزش پهلوانی بود.

با چنین تصمیم غلطی، هویت این رشته روی سکوها هم دستخوش تغییر شد و هواداران شروع کردند به پرتاب بطری داخل تشک؛ اتفاقی که در کشتی بسیار نادر است. اینجاست که عدم دانستن آداب، منتج به یک بلبشوی عجیب می‌شود و رئیس باشگاه هم به آتش حواشی دامن می‌زند. علی تاجرنیا که برای پروموت توییت‌هایش حتی رسانه رسمی باشگاه استقلال را هم به کار گرفته، ادعا کرد اتفاقات غیرورزشی جلوی قهرمان شدن در لیگ کشتی آزاد را گرفته و حتی به اسپانسری صدا و سیما هم طعنه زد! سوال اینجاست آیا هفته قبل که تیم کشتی فرنگی استقلال به قهرمانی رسید، اراده‌ای برای قهرمان شدنش وجود داشت یا اینکه هر زمان دوستان بخواهند، عوامل بیرونی را دخیل می‌کنند؟

از این مسائل گذشته، سطح کشتی‌گیران ایرانی هم بسیار نگران کننده است؛ حتی اگر علیرضا دبیر بخواهد پشت قهرمانی‌ها قایم شود. در جدال فینال بین استقلال و بانک شهر، احمد ادریسوف، گادجی ماگمدوف، عبدالمجید کودیف و زائوربک سیداکوف ورزشکاران روسی بودند که در ترکیب دو تیم حضور داشتند و همگی برابر رقبای ایرانی‌شان به برتری رسیدند. این یعنی اگر روسیه از سوی فدراسیون جهانی محروم نبود، قطعا این قهرمانی‌های اخیر به راحتی به‌دست نمی‌آمد و باید همچنان نگران آینده کشتی ایران باشیم.