انرژی در ایران دچار یک «تعادل بد» است؛ وضعیتی که بهرغم ناکارآمدی، پایدار است. بنزین واضحترین نماد این تعادل بد محسوب میشود. انباشت مشکلات ساختاری و ناترازی، نتیجه ترکیبی از سیاستهای نادرست است. براساس مطالعات متعدد، یارانه انرژی، تولید و مصرف آحاد اقتصادی را به سمت فعالیتها و صنایع کمتر بهرهور سوق داده، از رفاه کاسته و آثاری چون آلودگی بر جای گذاشته است. گذار از این تعادل بد نیازمند یک بسته سیاستی جامع است که بتواند یک بدهبستان منطقی میان آثار رفاهی، محیطزیستی و تولیدی برقرار کند.